Kinderen, het mooiste wonder.

Iets wat men pas begrijpt als je zelf kinderen hebt.

Soms, terwijl je naast me staat
eventjes maar, om vlug weer terug te gaan
naar je eigen wereld, eigen vrienden, je eigen leven
dan mis ik je het meest!

Ik hoor je wijsheid, als je praat
Verwondert kijk ik naar je schoonheid
de manier waarop je loslaat, want zo was je nooit
dan mis ik je

Alles aan je klopt
Het is precies zoals ik hoopte
zoals je altijd was, en nu geworden bent
dus mis ik niets, helemaal niets, maar er is altijd een maar

Ik weet dat het nooit stopt
Zelfs als je me loslaat, en ik jou
hou ik van jou, en jij van mij
Ik mis soms gewoon de tijd, jij en ik!

En elke tijd, elke stap
de kleine en de grote
van toen, naar later
Ben jij zo mooi, zo mooi

Ik mis je nu al
Terwijl je altijd bij me bent